هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1255) 

«آثارِ خواندنی» و «ایثارِ ماندنی»

انسان، در «امدادی رسا» می تواند چون «مدادی نویسا»باشد . 

مداد «واژه های مفید را می نویسد»؛

آن گونه که گویی «رشته های مروارید را می ریسد»!

ولی در «امتدادِ مداد» دستی است که در نوشتن «مداد را امداد» می کند.

انسان نیز «مدادی است که می نگارد» و دست فراتر،«خدایی است که می نگرد».

برای «نگارشِ بهتر» و عرضۀ «گزارشِ برتر»،

گاه باید مداد را «خراشید» و سر آن را «تراشید».

هر«خراش،رنج» دارد و هر «تراش،شکنج»،

اما تحمّل این رنج بر «زیبایی نگاره» و «فریبایی گزاره» می افزاید.

مداد گاه «خطِّ خطا می پوید» و انسان نیز گاه سخنی از «روی ریا می گوید»!

«سودنِ خطِّ خطا» و «زدودنِ روی ریا»،

«کاری خردمندانه» و «ابتکاری عالمانه» است.

بنابراین برای «مدادِ نویسا» و «انسانِ گویا»،

همواره پاک کنی باید تا با آن «خطا را بزداید» و «ریا را بپیراید».

«اصرار بر گناه» و «تکرارِ اشتباه»،

نه «گمانۀ طاقت»،که «نشانۀ حماقت» است!

در مداد و انسان این «مغز» است که هر «سخن نغز» را 

«عاقلانه برمی گزیند» و «کنجکاوانه می آفریند».

بنابراین آن چه که بیشتر به «تطهیر» و «تنویر» نیاز دارد،

«درون» است،نه «بیرون»!

مداد و انسان هر «واژه ای که می نگارند» و هر «تیراژه ای که می انگارند»،

باید برای بشریت «نمایۀ خیرآفرین»باشد ،نه «مایۀ نفرت و نفرین»!

بیاییم با «مدادِ وجود» جز «داد و جود» «ننگاریم»

و برای نسل های پس از این «آثاری خواندنی» و «ایثاری ماندنی» «باقی گذاریم»!

#شفیعی_مطهر

----------------------------------

ریسیدن:  رشتن،تابیدن،تاب دادن رشته و نخ

 سود: ساییدن،زدودن،پاک کردن

تیراژه: رنگین کمان

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: